تلفیق مصالح نوین درارتقاء معماری بومی بارویکرد معماری پایدار

افزایش روزافزون گازهای گلخانه ای موجود درجو زمین بعلت استفاده ازانواع الاینده ها ازفزایش روزافزون الودگی محیط زیست و انقراض گونه های زیستی استفادها زمنابع طبیعی و سوختهای فسیلی ازیک سو و خطرازدست دادن منابع و ذخایر سوختهای فسیلی ازسوی دیگر ازعواملی هستند که توجه ما را به سوی بکارگیری هرچه بیشتر اصول و روشهایی درجهت کاهش اینگونه خسارات جلب می کنند سخن ازپایداری درمعماری را میتوان طراحی و همگون سازی باطبیعت و ساخت وسازه های آینده تعبیر کرد معماریهای بومی نمونه ای ازمعماری پایدار است که درآن ازمصالح و روشهای بوم آورد استفاده میشود استفاده ازشیوه های نوین معماری و بکارگیری آن درمعماری بومی هرمنطقه که سازگار و همساز با محیط آن منطقه باشد مورد بررسی دراین مقاله است مصالح پایدار که ویژگیهای خاصی ازجمله استفاده ازمواد بازیافتی قابل برگشت به طبیعت کاهش تویلد زباله دردسترس بودن و ... را دارا هستند این نگرش به طور کلی برای جلوگیری ازتخریب طبیعت و حفاظت ازمحیط زیست و توجه به نسلهای اینده می باشد بطور خلاصه منظور ازبوم شناسی ساختمان و مصالح نوین این استکه باتلفیق مصالح با فناوریهای جدید و مطابق با عوامل جوی کیفیت های فضایی و اسایش برای ساختمان فراهم گردد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، مصالح پایدار