ژئوشیمی ولکانیسم کرتاسه پسین در شرق بیرجند، شرق ایران؛ بحث جایگاه تکتونوماگمایی و تحولات حوضه سیستان

منطقه مورد مطالعه بخشی از نقشه 1/250000 گزیک (گوییلو و همکاران،1983) و 1/100000 گزیک (گوییلو و همکاران،1981) است،که از لحاظ تقسیم بندی ساختاری جزئی از زون جوش خورده سیستان( تیرول و همکاران،1983) یا، رشته کوه های خاور ایران (علوی،1991)است.این زون حدود800 کیلومتر طول و 200 کیلومتر عرض دارد و متشکل از مجموعه واحدهای افیولیتی، واحدهای رسوبی دریای کم عمق و عمیق واحدهای آذرین و مجموعه سنگ های دگرگونی درجات مختلف است که در محدوده زمانی کرتاسه و پس از آن تشکیل شده اند. سنگهای آذرین درونی و بیرونی در زون جوش خورده سیستان گسترش زیادی دارند. حجم خروجی ها بطور معمول بیشتر از نفوذی ها است. با اینکه نفوذیهای پراکنده به اشکال توده های بزرگ و کوچک در بخش های مختلف پهنه برونزد دارند(دلاوری و همکاران،2014) ولی گسترده ترین رخنمون سنگ های نفوذی دربخش جنوبی پهنه زمین درز سیستان حضور داشته (گرانیتوئید زاهدان) و بعنوان گرانیتوئیدهای کالکوآلکالن نوع _1معرفی گردیده اند .