مدیریت و توسعه منابع انسانی در ایران اسلامی

تا کنون مقالات بسیاری در راستای توسعه منابع انسانی در ایران ارایه شده، ولی کمتر به راهکارهای بومی، عملی و قابل اجرا توجه شده است.لذا در این مقاله به اختصار به برخی روش های موثر که قبلا در دنیا اجرا شده و با فرهنگ ایرانی و اسلامی نیز مطابقت دارد پرداخته شده است.لازم نیست چرخ را دوباره اختراع کرد، ولی همیشه میتوان لاستیک و دیگر اعضای آن را بهینه سازی نمود. و صد البته هر مقاله ای را میتوانبهینه تر کرد که این شامل مقاله حاضر نیز خواهد بود، لذا از هرگونه پیشنهادات و اصلاح سازنده استقبال می شود. در این نوشته به موضوعاتی ازقبیل: الف- آموزش های فنی و حرفه ای، ب- فرهنگ کار، و ج- روابط میان دولت، مدیران، و نیروی کار توجه خاصی شده است. اینجانب نیز درسمت رئیس کمیته مشترک اقتصاد، بازرگانی و صنعت (JETI Committee) به همراه دیگر اعضای محترم کمیته انجمن دوستی ایران و ژاپن(IJFA) ، شش سال متوالی به این موضوع پرداختیم، به طوری که این مقاله، چکیده تجربیات شش ساله این تیم نیز محسوب می شود. کشورهای موفق صادر کننده به احترام متقابل میان مدیران و نیروی کار، کنترل کیفیت، بهره وری، روحیه کار تیمی، نظم و انضباط در محیط کار،خدمات پس از فروش و مواردی از این دست توجه خاصی دارند بطوریکه در بخش فرهنگ کار مقاله حاضر نیز این شش موضوع با دقت موردبررسی قرار گرفته است. همچنین در این نوشته توجه خاصی به روابط فی مابین دولت، مدیران و نیروی کار شده است. لذا روابط سنتی فیمابین این سه گروه در قالب سه مثلث مختلف بررسی شده، و از این میان روابط بهینه انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش های فنی حرفه ای ، فرهنگ کار ، روابط دولت و مدیران و نیروی کار ، کیفیت ، بهره وری