تبیین اصل پرهیز از بیهودگی و رابطه آن بامعماری پایداردر فضاهای مسکونی ایرانی

معماران ایرانی به ویژه پس ازاسلام می کوشیدند انچه بایسته بود به بهترین نحو انجام دهند آنان حتی درمهمترین بناها کاری بیهوده انجام نمی دادند و عنصریاماده ای بیهوده به کاربرند اما امروزه درساخت بناهای مسکونی شکلهایی ازبرخوردهای تشریفاتی و مسرفانه را شاهد هستیم که باعث هدردادن منابع مصالح و انرژی و درتعارض با اصول مطرح معماری پایدار دردنیاست توسعه و معماری پایدار ازمباحث مهم و رایج درعرصه جهانی است و پس ازاگاهی انسان ازتخریب و تحمیل برمحیط و اثرات نامطلوب زیست محیطی آن حائز اهمیت شده است روش تحقیق دراین مقاله تحلیلی توصیفی و بارویکردی استدلالی و بااستناد به مدارک کتابخانه ای و الکترونیکی بوده و هدف ازاین پژوهش بررسی اصل استادپیرنیا پرهیز ازبیهودگی درمعماری سنتی ایران و یافتن نقاط مشترک آن با اصول معماری پایدار و چگونگی به کارگیری این اصل درمعماری مسکونی امروز درجهت نیل به اصول و مفاهیم نوین درعرصه ی معماری پایدار می باشد

کلیدواژه ها:

اصول پیرنیا ، معماری پایدار ، فضای مسکونی ، معماری سنتی ایران