ارزیابی رعایت مسائل زیست محیطی در پروژههای عمرانی با رویکرد توسعه پایدار

توجه به محیط زیست (آب، هوا، خاک) از سه یا چهار دهه قبل به صورت جدی مدنظر قرار گرفت و از همان زمان تعدادی از مدیران، متخصصان و کارشناسان صنایع داوطلبانه به کنترل تاثیرات فرایندها و محصولات تولیدی خود بر محیط زیست همت گماردند و به تدریج نیز سازمان های ملی و بین المللی با تعیین ضوابط، مقررات و قوانین جهت حفاظت از محیط زیست به کمک آنان آمدند و در واقع حفاظت از زیست گاه بشر اهمیت ویژه ای یافت. در کشورهای توسعه یافته، قوانین و دستورالعملهای مشخصی در جهت ساخت وساز منطبق با محیط زیست اندیشیده شده و در واقع پاسخی به دغدغه ی این کشورها به اهمیت صنعت ساختمان سازی با رویکرد بهترین بهره وری اقتصادی و زیست محیطی و برقراری توسعه پایدار می باشد. با پیشرفت صنعت و نیاز به گسترش فعالیت های عمرانی، توسعه ی پایدار در اولویت سیاست های کشورهای توسعه یافته قرار گرفته است. کشورهای در حال توسعه مثل کشورمان نیز به دنبال یافتن راهکاری در جهت حل مشکلات زیست محیطی و با در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند. بنابراین شناسایی و ارزیابی خطرات و ریسک ها یک گام ضروری در این صنعت می باشد. در این مقاله از روش AHP-TOPSIS برای ارزیابی محیط زیستی در فعالیت های عمرانی علی الخصوص ساختمان سازی استفاده شده است. در مطالعه پروژه های عمرانی کشور 17 فعالیت در زمینه ی محیط زیستی شناسایی شد و با استفاده از نظرات صاحب نظران و دست اندرکاران این صنعت از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت روش های تشویق بازیافت و کاهش پسماندهای تولیدی در سایت و امور دفتری ، تدوین سیاست محیط زیستی در برنامه های ساخت و ساز در کارگاههای ساختمانی و آموزش مسائل زیست محیطی به ترتیب در اولویت قرار گرفتند.در نهایت راهکارهایی جهت ارتقاء وضعیت فاکتورهای زیست محیطی پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، AHP ، TOPSIS ، ساخت و ساز