تحلیل ویژگی های کالبدی بافت شهر ایرانی اسلامی با نظریه رشد هوشمند

طی زمان، شهرهای ایران دستخوش تغییر و تحول بسیار بوده و اشکال و تغییرات متفاوتی به خود دیده است که بعضا جنبه هایی از این تغییرات متاثر از تفکرات و نظریه های مدرن درجامعه بدون تطابق با فرهنگ و هویت شهرها بوده است. در این میان، جامعه ایران بسیاری از داشته های شهرسازی خود را کنار گذاشته و در جهت تحقق شاخصه های شهرسازی مدرن(هرچند به صورت ناقص) دچار نوعی بی هویتی شده است. با مطالعه عمیق تر در باره نظریات جدید شهرسازی می توان به تشابهات بین آنها و شهر سازی ایرانی اسلامی دست یافت. در بین نظریه های جدید نظریه رشد هوشمند شهری واجد بیشترین تشابهات به لحاظ ویژگی های کالبدی و اجتماعی با شهر سازی ایرانی اسلامی است. با توجه به ناگزیر بودن استفاده از نظریه های جدید شهرسازی در برنامه ریزی شهری می توان از طریق شناسایی ویژگی های مشترک آنها با هویت شهر ایرانی اسلامی و انطباق آنها با فرهنگ بومی انها را در جامعه کنونی به کار گرفت. هدف اصلی نوشتار حاضر به تصویر کشیدن ویژگی های کالبدی بافت شهری ایران در دوره اسلامی به ویژه دوره صفوی و از سویی دیگر ویژگی های کالبدی نظریه رشد هوشمند که یکی از جنبش های جدید شهر سازی می باشد، است تا بتوان به اشتراکات و افتراقات این دو دیدگاه دست یافت. بدین منظور در کنار مروری بر برخی ازمهم ترین منابع مکتوب مرتبط با موضوع سعی شده است تا در قالب جداولی مقایسه ای مهم ترین ویژگی ها و اصول و آموزه های هر دو موضوع ارائه و مقایسه گردند و اشتراکات و افتراقات آنها با روش تحلیل محتوای متن ارائه گردد

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی ، رشد هوشمند ، ویژگی های کالبدی