فرهنگ خودمانی و جامعه جهانی

جهانی که امروز در آن زندگی می کنیم، به دلیل رشد فناوری و گسترش روز افزون ارتباطات، خواه ناخواه هر روز کوچک و کوچک تر می شود و امتزاج و اختلاط فرهنگ ها افزون تر می گردد. اما جهان هم چنان که در اثر توسعه ارتباطات کوچک تر می شود، ازجهت قضایااای ذهنی گسترش می یابد و برای حل مسائل خود نیازمند تخیلی نیرومند تر است. بنابراین، امروز اکثر صاحب نظران و نظریه پردازان علوم اجتماعی و سیاسی و حتی اندیشمندان جهان تجارت و اقتصاد به این باوررسیده اند که تنها در پرتو صلح جهانی و تبادل و تفاهم فرهنگی می توان انسان معاصر را در دهکده جهانی کنار یکدیگر نگه داشت وانسانیت را حفظ کرد. بر این اساس، نظریه های گفت و گوی فرهنگ ها و تمدن ها، سرلوحه انسان قرن بیست و یکم قرار گرفته است. موضوعی که هر انسان آگاه و اندیشمندی را در هر سطحی که باشد به دورنمای ارتباطات جهانی خوشبین می کند و نوعی آرامشروانی برای به همراه می آورد. امانکته مهم و اساسی در فرایند این گفت و گوها و تبادلات فرهنگی که شاید بتوان بدان کم تر توجهشده ومی شود، ابعاد آسیب شناختی، مخصوصاً آسیب شناسی روانی برخورد و تغییرات فرهنگی است که اگر بدان توجهی اساسی نشود و به موازات طرح های نزدیکی فرهنگ ها بدان پرداخته نگردد، دردهه های بعدی شاهد بسیاری معضلات و آسیب های جدید برای این انسان امیدوار به آینده خواهیم بود. آسیبی که طی چندین دهه گذشته در بسیاری از کشورها، فرهنگ ها و تمدن هاا آثار نگران کننده خود را به جای گذاشته است آثاری که ناشی از تغییرات فرهنگی است

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، ارتباطات جهانی ، فناوری ، دهکده جهانی ، گفت گوی تمدن ها