تاثیر علوم رفتاری در طراحی برای کودکان با تأکید بر ایجاد خلاقیت

توجه به موضوع تاثیرپذیری انسان از محیط پیرامون سابقه ای طولانی دارد و از دیرباز مورد توجه بوده است. بنابراین در سال های اخیر با توجه به رشد روزافزون جمعیت کودکان در ایران، توجه ویژه ای به طراحی فضاهای آموزشی ویژه کودکان شده است. از آنجا که اکثر این فضاها فاقد شرایط لازم برای کودکان می باشند و تنها با تغییر عملکرد در ساختمان قبلی به وجود آمده اند، تاثیر نامطلوبی بر روند رشد و ایجاد خلاقیت کودکان می گذارند، که از پیشرفت ذهنی و کسب عوامل خلاقیت ساز در آن ها می کاهند. چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید. از آنجا که تعاملات مداوم انسانها با یکدیگر و با منابع محیطی و الگوی یادگیرنده محوری ، جوهره نظام های آموزشی جهان امروز و فردا را شکل می بخشد، این اعتقاد وجود دارد که رویکردهای جدید، نیازمند حرکت، کار گروهی و پویایی دانش آموزان است از این رو تعریف نیازها و چگونگی سازماندهی بستری که چنین نحوه ی یادگیری، در آن قابلیت ظهور داشته باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر به دست آوردن ویژگی هایی است که در کودکان قبل از مقطع دبستان (3 تا 6 سال) بر ذهن و رفتار و هم چنین ارتقا خلاقیت آن ها موثر است. در این تحقیق، از مطالعه کتابخانه ای و تلفیق نظریات مرتبط با موضوع استفاده شده است و در نهایت به اصولی از جمله: استفاده از عناصر طبیعی، انعطاف پذیری عملکردها، تحریک حس کنجکاوی کودک و مشارکت در بازی و کارهای گروهی اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

کودکان ، روانشناسی محیطی ، خلاقیت ، انعطاف پذیری