بررسی عوامل تاثیرگذار در همنشینی مجموعه مسکونی با عناصر تاریخی (نمونه موردی: چشمه خوراسگان اصفهان)

هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی دلنشین و راحت و پرورنده به عنوان یک بستر زندگی عمومی است. فضای یک شهر حداکثر ارتباط را با مردم و زیستگاه پیرامونشان برقرارمی سازد و خود نیز به صورت یک فضای رابط در تعاملات اجتماعی میان شهروندان عمل می کند. تنها راه برقراری ارتباط درست میان شهر و شهروندان و میان شهروندان با یکدیگر به واسطه محیط شهری و ارائه امکانات مناسب شهری است . در فضای میان ساختمانها و بناها نیاز به عناصر مکملی در جهت سامان بخشیدن به زندگی شهری به چشم می خورد تا جریان حرکت، سکون، تفریح و اضطراب تنظیم و روح مکانی به شهر بازگردانده شود . در شرایط رشد و توسعه پرشتاب جامعه، فضای شهرها دچار تحولاتی می شود که گاها این تغییرات باعث کم رنگ شدن و از بین رفتن حضور نمادها و در نتیجه تعلق بین انسان ها و فضای کالبدی شان می شود . خانه ها و مجموعه های زیستی، بیان مادی شیوه زندگی می باشد؛ بدین معنی که شیوه یا نوع زندگی، جوهره ی سمبولیک آنها را می سازد. علاوه بر آن، عوامل سازنده اجتماعی فرهنگی شیوه زندگی شامل مفاهیم فرهنگ، اخلاق، جهان بینی یا مفهوم هستی و - خصوصیت و شخصیت ملی است . در این پژوهش سعی بر آن شده که با بهره گیری از تجربیات گذشته و همچنین انس با موقعیت جغرافیایی محله پاقلعه اصفهان و آزمون های طراحی در میان مکان هایی چون چشمه خوراسگان، انگورستان ملک و مسجد ملک، ملاحظات و راهکارهایی به تفکیک فرم و عملکرد ارائه شود که در همنشینی مناسب بناهای معاصر و گذشته و به طبع آن آشتی انسان با تجربیات مفید گذشته را باعث شود. شیوه ای که علی رغم بهره گیری از تکنولوژی جدید خود را در برابر تجربیات گذشته که خود متولد آن است قرار ندهد: نتیجتا با بهره گیری از تجربیات گذشته، انسان را کمتر مورد آزمایش مجدد قرار دهد. با در نظر گرفتن عوامل محیطی، راهکارهای مورد نیاز طراحی در پاسخ به ملاحظات مورد نیاز طراح در رابطه با طراحی مسکن در همنشینی با عناصر تاریخی، به تفکیک فرم، عملکرد و آمیزش فرم و عملکرد ارائه شد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت ، محله ، مسکن ، بناهای میان افزا