بررسی شبکههای حسگر بیسیم ناحیه بدن

شبکههای حسگر بیسیم ناحیه بدن نمونه از یک شبکه حسگر خاص است که با بکارگیری گرههای حسگر بیسیم در محدودهی بدن فردپارامترهای فیزیولوژیکی همانند فشار خون، درجه حرارت بدن، ضربان قلب و سطح قند او را اندازهگیری میکند و مانیتورینگ سلامت او را ازراه دور میسر میسازد و به دو نوع پوشیدنی و کاشتنی در دسترس میباشد. این سیستمها با ارائه سرویسهایی نظیر نظارت پزشکی و ارائهاطلاعات دارویی و پزشکی و ارتقاء حافظه افراد و کنترل دستگاههای خانگی و برقراری ارتباط در شرایط اورژانسی میتوانند کمک قابل توجهی به افراد نماید و همچنین میتواند به طور قابل توجهی هزینههای درمانی را کاهش دهد. برخلاف شبکههای حسگر بیسیم در شبکههای حسگربدن از معماری توپولوژی ستارهای استفاده میشود. در این توپولوژی یک نقطه دسترسی )چاهک( برای جمعآوری دادهها از گرهها در بدنمستقر است. با این حال گرههای حسگر موجود در این شبکه با منابع انرژی محدود روبرو هستند. در شبکههای حسگر بدنی برای نظارت بر علائم حیاتی بیمار و یا تشخیص حرکت، حسگرهایی ) مانند حسگرهای حرکتی ( روی بدن بیماران نصب میشود . در حقیقت شبکه حسگر بدنیاز چندین حسگر زیستی تشکیل شده است. یک شبکه حسگر بدنی بیسیم ضمن آنکه میتواند بر علائم حیاتی نظارت داشته باشد یک بازخوردبلادرنگ برای کاربر فراهم میکند که کاربر به واسطه آن میتواند پیشرفت بیماری خود را مشاهده و پیشگیریهای لازم را انجام دهد. در ایننوع شبکهها مصرف انرژی حسگرها بسیار مهم است و اگر منبع انرژی حسگرها به پایان برسد طول عمر شبکه به مرور کاهش پیدا میکند. بنابراین در این مقاله ما، یک بررسی مختصر از شبکههای حسگر بدن با ویژگیها و چالشهای آن و همچنین پروتکلهای مسیریابی کارآمد کهبرای انرژی نیاز است را مطرح میکنیم. پروتکلهای مسیریابی طراحی شده در شبکههای حسگر بیسیم ممکن است برای شبکههای بیسیمبدن استفاده نشوند زیرا معماری و برنامههای آن متفاوت است. پس نیاز به پروتکلهای مسیریابی کارآمد با روش جدید برای شبکههای بیسیم بدن است. تا مشکل مصرف انرژی و طول عمر شبکه را رفع کنیم

کلیدواژه ها:

شبکههای حسگر بدن ، چاهک ، طول عمرشبکه ، پروتکل مسیریابی ، مصرف انرژی