بررسی جایگاه گردشگری پایدار در روستاهای شمالی ایران (نمونه موردی:روستای امام زاده ابراهیم فومن و عباس آباد بهشهر)

صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پربازده ترین فعالیت های اقتصادی در دنیا است که بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد میکند و بطور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیت های اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار میدهد . گردشگری یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به شمار می آید به طوریکه بسیاری از آن به عنوان صنعت اول دنیا یاد میکنند. گرچه گردشگری به تنهایی نمیتواند منجر به توسعه کشور شود ولی با ورود گردشگر به تدریج نیاز به تغییر و ایجاد امکانات برای اقامت، جابجایی و سایر فعالیت های مربوطه، توسعه را نیز در پی خواهد داشت و در دراز مدت باعث افزایش امکانات و تاسیسات خواهد شد. سهم ایران از صنعت گردشگری جهانی کمتر از یک دهم درصد بوده است و علیرغم اینکه ایران، طبق نظر یونسکو یکی از ده کشور دارای جاذبه های گردشگری می باشد ولی آمار موجود گویای ضعف صنعت گردشگری کشور می باشد و نارسایی های موجود باعث عدم توفیق در جذب جهانگردان به میزان توانمندی های کشور شده است . در این مقاله بر آنیم تا با رویکرد توصیفی و تحلیلی تاثیرات گردشگری پایدار در روستاهای شمالی ایران را در جهت جذب گردشگر مورد توجه قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، روستای امامزاده ابراهیم ، عباس آباد بهشهر ، طبیعت گردی ،