اثرسنجی پیامدهای بلند مدت سیاست های حمل ونقلی در بهبود شاخص های پایداری با استفاده از مدل های پویایی سیستم (مطالعه موردی : شهر مشهد)

روندرشد فزاینده ناپایداری های ناشی از حمل ونقل ازابعاد جهانی و شهری سبب بروزنگرانی های عمده شده است. دراین میان، نحوه تعیین سیاست های بهینه وتعیین الگوی مطلوب مدیریتی به عنوان یکی ازچالش های اساسی گردانندگان محسوب می شود. دراین مقاله، تلاش شده تااثرانتخاب سیاست های حمل ونقلی دربهبودشاخص های پایداری دردوره زمانی بلند مدت بررسی گردد. به این منظور، ازمدل های پویایی سیستم جهت ارزیابی پایداری حمل ونقل دردوره 20 ساله باایجاد زیرمدل های اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی وحمل ونقلی استفاده شده است. این مدل براساس اطلاعات سال های 1373 الی 1388 برای شهرمشهد پرداخت واعتبارسنجی شده وپس ازآن ، سال 1388 به عنوان سال مبنای برنامه ریزی قرارگرفته است. درادامه، جهت دستیابی به پایداری حمل ونقل برای افق 1408، سیاست های قیمت گذاری تسهیلات حمل ونقل همگانی و شخصی بصورت یکپارچه وقیمت گذاری پارکینگ به عنوان بخشی از هزینه های حمل ونقل درمدل اعمال ونتایج آن در18 شاخص ارزیابی شده است. درانتها، این سناریوها بااستفاده ازتحلیل همایی مورد سنجش قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد، درنظرگیری یکپارچه سیاست های قیمت گذاری شیوه های مختلف سفردرمقابل رویکرد جزیی نگر به این سیاست، دارای اثر مطلوبتری درافق بلندمدت خواهدبود

کلیدواژه ها:

حمل ونقل پایدار ، مدل پویایی سیستم ، سیاست ، اثرات بلندمدت