کارکرد ویژة پایگاه های امداد و نجات جاده ای هلال احمر در ارتقای سطح ایمنی جاده ای کشور

نزدیک به دو دهه است که مس وولین جمعیت هلال احمر براساس مطالعة علمی به نیاز حیاتی مسافرین جاده های صعب العبور کشور به داشتن پایگاه های امداد و نجات و جاد ه ای پی برده و در راستای وظایف بشر دوستانه و به عنوان معین دولت اقدام به احداث پایگاه های فو ق الذکر نمود ه اند. در ابتدا پایگاه های امداد جاده ای هلال احمر در گردنه ها و مناطق صعب العبور جاد ه های اصلی کشور جهت اسکان ، تغذیه و امداد اضطراری مسافرین در راه مانده و انتقال و اعزام آ نها به مراکز درمانی احداث گردیدند ولی بعد ًا به دلیل استقبالی که از طرح فوق شد، به ویژه خواست و حمایت مسوولین محلی، پایگاه های امداد جاده ای هلال احمر گسترش پیدا کردند و این روند به دلیل حمایت های فوق همچنان ادامه دارد . نکته اساسی که این مقاله درصدد پرداختن به آن است، تاکید بر نقش و کارکرد ویژه و یبدیل این پایگا ه ها در ارتقا سطح ایمنی جاده ای کشور وعدم موازی کاری با عملکرد فوری ت های پزشکی، ’’ اورژانس ‘‘، می باشد. اغلب به دلایل مختلف این شبهه مطرح می شود که امداد و نجات جاده ای جزو وظایف فوریت های پزشکی می باشد. این مقاله تلاش می نماید تا ضمن توضیح عملکرد ’’ ویژه ‘‘ و’’ منحصر به فرد ‘ ‘ پایگاه های امداد نجات جاده ای هلال احمر که شامل اسکان و تغذیه اضطراری ، امداد و نجات جاده ای و ب هکار بردن تکینک های فنی نجات Rescue جهت رها سازی مصدومین حوداث جاده ای و تثبیت وضعیت بالینی آنها می باشد؛ این نکته تاکید نماید که عملکرد پایگاه های امداد جاده ای هلال احمر نه تنها در عرض فعالیت فوریت های پزشکی نیست؛ بلکه در طول آن واقع شده و مکمل فعالیت های اورژانس و فوریت های پزشکی بوده و حضور هر دو سازمان فوق در کنار پلیس راه و راهداری ها می تواند باعث ارتقا ایمنی ترانزیت جاده ای گردد و لازم است این نقش در برنامه پنج ساله چهارم توسعه کشور پررنگتر و مورد حمایت مسوولین قرار بگیرد .