بررسی تأثیرپذیری مارکس در مفهوم کار از ارباب و بنده ی هگل

تاثیرپذیری مارکس ازهگل امری است مورداتفاق وخصوصا تاثیرپذیری اش ازبخش ارباب و بنده پدیدارشناسی روح اگرچه نظریه ای مشهور اما برای برخی مانند ارتور افسانه ای بیش نیست امثال سارتر و هیپولیت که تحت تاثیر کوژو منشا شهرت این نظریه هستند بدون ذکر هیچ شاهدی طرح مدعا کرده اند مارکوزه به نقل ازجمله ای ازدست نوشته های اقتصادی و فلسفی 1844 مارکس اکتفا کرده است و ارتور را برآن داشته است که تابامحوریت این اثرمارکس و نقد مارکوزه برنظریه تاثیر پذیری مهرابطال بزند استدلال ارتور این است که مارکس هیچ ارجاعی به ارباب وبنده ندارد و نقدی که به هگل درباره مفهوم کاروارد می کند به دلیل تفاوتش بارویکرد هگل به کار درارباب و بنده ناظربراین بخش ازپدیدارشناسی نیست درنقداستدلال ارتور میتوان گفت رد دلیل نافی مدعا نیست و باید به دیگر اثارمارکس هم مراجعه کرد هگل درارباب و بنده کاررا رها کننده بنده ازحیث طبیعی اش دگرگون کننده سازنده و عامل فعلیت و ازادی می داند و دقیقا همن عنصار با همین واژه ها دردواثرمهم مارکس گروندریسه و کاپیتال درارتباط با کارانسان مطرح شده اند متاسفانه واژه تاثیر پذیری بدون اینکه دقیق مشخص شود به چه معنا است مورداستفاده ی موافقین و مخالفین نظریه ی مذکور واقع شدها ست تامل درکاربرد این واژه نشان میدهد ارجاع یاعدم ارجاع به متن اثریک صاحب رای نمی تواند دلیل منطقی ای برتاثیر پذیری یاعدم تاثیر پذیری دیگران ازاو باشد

کلیدواژه ها:

هگل ، مارکس ، ارباب و بنده ، کار