شرح و بسط پروکلوس ازاشارات افلاطون به مسئله شرور و نسبت آنها باعنایت وفاعلیت الهی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های فلسفی، دوره: 8، شماره: 14
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 490
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PHILO-8-14_002
تاریخ نمایه سازی: 16 آذر 1394
چکیده مقاله:
هرچندنزدافلاطون نظریه منسجمی درباره مسئله شردیده نمی شود اما دراثار اوپاره هایی هست که برای افلاطونیان بعدی دستمایه ای برای بسط و پرورش چنین نظریه ای شد پروکلوس برجسته ترین فیلسوف مکتب نوافلاطونی متاخر است که نظریه اش به دیدگاه مرجع نوافلاطونیان درباره مسئله شر بدل شد وی درمواجهه ای انتقادی با پیشینیانش می کوشد که شرح و تبیینی وحدت انگار ازاشارات افلاطون به مسئله شر ارایه دهد براساس تبیین وی مراتب عالی هستی خیروفقط علت خیرند شر واقعیتی ضروری است اما تنها به نحونسبی جانبی بالعرض و اویخته به خیرتحقق دارد و تنها درمرتبه باشندگان جزئی یافت میشود هستی بالعرض شر علت وجودبخش ندارد بلکه پیدایی اش به سبب ناهماهنگی افعال نیروهای متعدد موجود مرکب جزئی است اویختگی و امیختگی هستی شر به خیرچنان است که برغم ضدیتش باخیر درتحقق خیرکل مشارکت دارد و ازاین رو باعنایت و فاعلیت مطلق الهی قابل جمع است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا کورنگ بهشتی
دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان نویسنده مسئول
سعید بینای مطلق
دانشیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان
علی کرباسی زاده
استادیارگروه فلسفه دانشگاه اصفهان