تبیین رویکرد میا نرشته ای از دیدگاه معرفت شناسی حکمت متعالیه

رویکرد میان رشته ای یکی از تازه ترین رویکردها به دانش است که به همراه ظرفی تهای فراوانی که در بر دارد، مسائلی را نیز به میان آورده است. در حال حاضر یکی از ضرور تهای رویکرد میان رشته ای به دانش، تبیین فلسفی آن است. این مقاله تلاشی در جهت تبیین رویکردمیان رشته ای از دیدگاه معرفت شناسی صدرایی است. معرفت شناسی صدرایی در کنه خود وحدت گراست و از این رو م یتواند مبنایی مناسب برای تبیین رویکرد میان رشته ای به علم قرارگیرد. در این جهت ابتدا به اجمال سیر دیدگاه های وحدت گرا ترسیم گردیده است که در نهایت به رویکرد میان رشته ای به عنوان پاسخ عصر معاصر به مسئله اتحاد دانش، منتهی می گردد.سپس دیدگاه ملاصدرا در چهار محور ناظر بر منشأ، ضرورت، فرایند و ارزش دانش میان رشته ای مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس محورهای مذکور پنج اصل شامل: ابتناء معرفت بر وحدتتشکیکی وجود، استلزام معرفت به ادراک پیچیدگی هستی، تلازم ادراک جزئی و کلی، کثرت روشی و معرفتی و وحدت فزاینده معرفتی، و کشف مرتبتی حقیقت، به عنوان اصول معرفت شناسیمیان رشته ای از دیدگاه معرفت شناختی صدرایی استخراج گردیده است. در پایان به برخی تفاوت های بنیادین میان رشته ای از دیدگاه صدرا با دیدگاه های رایج اشاره شده است. بر این اساس رویکردمیان رشته ای به دانش از نگاه حکمت متعالیه تفاوتی بنیادین با معرفت شناسی های عمدتاً مسأله مدار و عمگرایانه رایج کنونی دارد. تأمل در حکمت صدرایی منتج به کسب معرفتی وحدت گرا و اصیل به عالم م یشود که با نگاه رایج که بیش از هرچیز حاصل اضطرار و دغدغه های فناورانه انسان امروزین در مواجهه با پیچیدگ یهای زیستن است، فاصله فراوانی دارد

کلیدواژه ها:

رویکرد میان رشته ای ، حکمت متعالیه ، معرفت شناسی صدرایی ، اتحاد دانش