سعادت و رابطه آن با معرفت و عبادت از دیدگاه ابنسینا

از نظر ابنسینا سعادت و شقاوت حقیقی در آخرت پدید میآید؛ اما در این دنیا،معرفت و عبادت، داروى آن سعادت؛ و جهل و معصیت، زهر آن است. به تعبیر دیگر، سعادت مطلق با کمال و تزکیه دستیافتنی است. کمال به وسیله علم؛ و تزکیه به وسیلهعمل و عبادت حاصل میشود. عبادت، راه شناخت خداوند تعالی است؛ زیرا عبادت است که نفس ناطقه انسانی را شبیه عقول مجرد میگرداند و مادام که نفس انسانی شبیه ملائکهنگردد، راهی به شناخت حق تعالی نخواهد داشت. شناخت خداوند و عقول مجرد نیز آدمی را مشتاق میکند تا به آن جواهر عقلی اتصال و تشبه یابد. اشتیاق واقعی در انسان قطعاًموجب تضرع و ذکر دائمی و عبادت حقیقی خواهد شد. در واقع عبادت و معرفت رابطهای دوسویه با یکدیگر دارند: عبادت موجب به دست آوردن معرفت حقیقی میشود و معرفت خود، عبادتی والاتر را در پی دارد و از آنجا که خداوند نامتناهی است، این سیر میتواند تا بینهایت ادامه یابد و اینگونه است که آدمی به سعادت حقیقی نایل میشود.

کلیدواژه ها:

سعادت حقیقی ، عبادت ، معرفتحقیقی ، عقول مجرد ، نفسناطقه