کاربرد الگوریتمهای فراابتکاری در تعیین بهینة نوع و تعداد اجزاء مازاد بمنظور تامین سطح قابلیت اطمینان مورد نیاز در سیستم

امروزه، لزوم عملکرد صحیح و قابل اعتماد تولیدات صنعتی ، توجه طراحان و تولیدکنندگان را به مقوله قابلیت اطمینان ١ جلب کرده است . یکی از مهمترین راهکار های افزایش قابلیت اطمی نان، استفاده از اجزاء و زیر سیستمهای مازاد است . در اکثر تحقیقات فعلی در خصوص تخصیص بهینة اجزاء، بیشینه کردن قابلیت اطمینان سیستم به عنوان هدف ، و هزینه و وزن کل سیستم به عنوان قی ود در ن ظر گرفته شده اند . ولی در بسیاری از مکانیزمها و سیستم های صنعتی، وجود س طحی مشخص از قابلیت اطمینان از ملزومات اصلی طراحی است در حالیکه هزینه و وزن سیستم در درجات بعدی اهمیت قرار دارند . بنابراین در تحقیق حاضر ، مسالة تخصیص بهینة اجزاء مازاد با رویکرد ی جدید و بمنظور تامین سطح معینی از قابلیت اطمینان، با حداقل هزینه و وزن کل سیستم، در نظر گرفته شده است . از آنجا که مسالة تخصیص مورد نظر از جمله مسائل پیچیده و گسستة بهینه سازی است، الگوریتم فراابتکاری تبرید تدریجی ٢ برای حل آن بکار گرفته شده است . به منظور صحهگذاری و بررسی عملکرد مدل پیشنهادی، از یک مسالة الگوی پرکاربرد در مقالات استفا ده شده است . نتایج محاسباتی ، نشان دهندة کارایی و سرعت بالای مدل و روش حل ارائه شده در حل مسالة تخصیص بهینة اجزاء مازاد میباشد .

کلیدواژه ها:

طراحی بهینه ، قابلیت اطمینان ، تخصیص اجزاء مازاد ، الگوریتم تبرید تدریجی