تأثیر هویتی متغیرهای کالبدی معماری منظر در طراحی خانهی آرامش سالمندان با توجه به معیارهای پایداری فرهنگی

براساس تقسیمبندی سازمان ملل متحد، کشورها سه نوع ساختار جمعیتی جوان، بزرگسال و سالخورده دارند. شاخص این ساختار، جمعیت سالخوردهی 65 ساله و بالاتر نسبت به کل جمعیت است. براساس برآوردهای انجامشده، با افزایش امیدبه زندگی و نگرشهای متفاوت در کیفیت و شیوهی زندگی، سالانه به طور متوسط5/2 درصد بر این آمار افزوده میشود.افزایش سریع تعداد سالمندان، متضمن پیامدهای متعددی است زیرا اکثر کهنسالان از نظر اقتصادی افرادی غیرسازنده و مصرفکننده از نظر اجتماعی تنها و منزوی و از نظر سلامت درمعرض ابتلا به بیماریهای مزمن، معلولیت و ناتوانیهایناشی از آن هستند. کارشناسان مسایل علوم رفتاری بر این باورند که ایجاد فضایی آرام و دور از احساسات توام با یاس و ناامیدی میتواند آرامش روان سالمندان را سبب شود. اما چالش اصلی این است که چگونه میتوان چنین فضایی جهتآرامش و آسایش جسمی و روحی سالمند فراهم کرد؟ این نوشتار با تحقیق کیفی و همبستگی با آمار توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گردآوری دادهها، مشاهدات عینی با توجه به بروز الگوهای طبیعی، مطالعهی منابع مکتوب و اسناد ومدارک میباشد. روش حل پیشنهادی، انتخاب سایت طراحی با تاکید بر آفرینش دید مناسب و سازگاری بنا با طبیعت با توجه خاص به معماری منظر است. تدارک سلسله مراتب بصری و سکانسهای زندگی در طراحی(حرکت، مکث، تعاملات اجتماعی و...) میتواند در ایجاد حس نوستالژیک و تعلقی که سالمندان قبل از سپرده شدن به مراکز نگهداری در خانههایخود داشتند تاثیر بسزایی داشته باشد. در این صورت، علاوه بر بهرهمندی سالمند از حس مالکیت و محرمیت با طراحی فضاهای خصوصی، همچنین مفاصل اجتماع پذیر، فضاهای جمعی و کمرنگ شدن حس دور افتادن از اجتماع، وی میتواند به عنوان فردی از جامعه از زندگی خود لذت ببرد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، معماری منظر ، فضاهای اجتماع پذیر ، پایداری فرهنگی ، آسایش کالبدی ، آرامش روحی