اصول کلی در طرح و اجرای ساختمان های روستایی در مناطق زلزله خیز

[سیویلیکا: این مقاله دزدی است و در یازدهمین کنفرانس دانشجویی مهندسی عمران توسط آقایان بابک عباسیان و پرویز شهبازی ارائه شده است. اصل مقاله را از اینجا ببینید: http://www.civilica.com/Paper-CESC11-18_8412356815.html ] بر اساس مطالعات انجام شده تقریباٌ هر ساله چند زلزله با بزرگی بالای پنج ریشتر در ایران اتفاق می افتد با توجه به گستردگی مناطق روستایی در کشور حوزه تاثیر اکثر این زلزله ها در مناطق روستایی کشور می باشد . این در حالی است که هنوز در مناطق روستایی به جهت شرایط اقتصادی ، فرهنگی و محیطی و نبود سیاست مناسب و عدم کنترل ساخت و ساز از سوی ارگان های دولتی ، حتی حداقل ضوابط و معیار های فنی در ساختمان سازی رعایت نمی شود. از این رو اکثر ساختمانهای مناطق روستایی کشورمان در برابر پدیده های مخرب طبیعی به خصوص زلزله بسیار آسیب پذیر می باشند. هر چند در اکثر مناطق روستایی دور افتاده امکان تهیه مصالح مرغوب میسر نمی باشد و استفاده از مصالح در دسترس و محلی امری اجتناب ناپذیر است ولی در کل تحقیق در زمینه بهبود خواص این مصالح و به کار گیری نتایج بدست آمده ، آموزش دست اندرکاران ساخت و ساز روستایی و نهایتا رعایت اصول و ضوابط فنی و دخالت و نظارت ارگان های دولتی در ساخت و ساز روستایی کشور می تواند در بهبود کیفیت ساخت و ساز مناطق روستایی موثر باشد. این مقاله به طور خلاصه به اصول اولیه و کلی ساخت و ساز در مناطق روستایی به خصوص در مناطق زلزله خیز می پردازد که با رعایت آن در طرح و اجرا می توان ساختمان های این مناطق را در برابر اثرات ناشی از زلزله مقاوم و ایمن نمود .