تحلیل ساختاری و نقش گسل ها در شکل گیری تاقدیس کنگان(جنوب ایران)

تاقدیس کنگان با راستای NW در جنوب ایران(بخش جنوب غربی پلتفرم فارس) و موازی با حاشیه ساحلی خلیج فارس از لحاظ منابع هیدروکربوری بسیار حائز اهمیت است به طوری که پس از میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین مخزن گازی ایران در افق دهرم می باشد. با تحلیل شکستگی های این تاقدیس سه دسته گسل در این ساختمان شناسایی شد: 1- راندگی عظیم یال جنوبی تاقدیس(راندگی پیشانی کوهستان زاگرس) که در سطح رخنمون ندارد.2- گسل های طولی موازی با محور تاقدیس که تعدادی در سطح رخنمون دارند(در محدوده کشش) و تعدادی دیگر محدود به عمق( در محدوده فشارش) می باشند.3- گسل های برشی بزرگ و عمیق که ساختمان پین را قطع کرده و باعث جابجایی محور چین شده اند که این گسل ها دو راستای شمال غرب(راستالغز راستگرد) و شمال شرق( راستالغز چپگرد) را دارند. مطالعات تنش صورت گرفته بر روی این ساختمان دو راستای تنش سنوزوئیک را با روند فشارشی NE-SW (قبل و یا در طول چین خوردگی) و N20درجه (از زمان میوسن-پلیوسن تا کنون) نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

تاقدیس کنگان ، پلتفرم فارس ، خلیج فارس ، پارس جنوبی ، راندگی پیشانی کوهستان زاگرس ، گسل طولی ، گسل برشی ، محور چین ، گسل راستالغز ، راستگرد ، چپگرد ، تنش