بررسی اثرات کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی روی بر گیاه لوبیا

افزایش جمعیت، تقاضا برای مواد غذایی را افزایش می دهد. پاسخگویی به نیازهای غذایی جمعیت رو به رشد جهان نیازمند این است که افزایش بسیار زیادی را در تولید محصولات کشاورزی در نظر گرفت. ولی این موضوع به علت وارد کردن فشار بیش از حد به خاک های زراعی و مصرف زیاد کودهای شیمیایی، در نهایت موجب استهلاک جبران ناپذیر زمین های کشاورزی و کاهش کیفیت و باروری خاک ها و هدر رفتن بسیاری از اراضی می گردد. که بی شک تامین نیاز غذایی بشر را در دراز مدت با مشکل روبرو خواهد ساخت. حبوبات پس از غلات دومین منبع مهم غذایی سرشار از پروتئین بوده و به خانواده بقولات تعلق دارند. بذور رسیده و خشک حبوبات دارای ارزش غذایی زیاد و قابلیت نگهداری خوبی هستند. حبوبات به علت این ویژگی خاص یعنی وجود باکتری های تثبیت کننده نیتروژن اتمسفری در ریشه، در حاصل خیزی خاک موثرندو هر ساله مقادیر زیادی نیتروژن بعد از برداشت این محصولات به خاک افزوده می شود. سایر قسمت های بعضی از گیاهان لگوم مثل برگ، ساقه، گل، غلاف های نارس، غده به اضافه بذور جوانه زده، به عنوان غذای انسان، دام و کود سبز برای تقویت و بهبود وضع فیزیکی زمین می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. استفاده از کودهای بیولوژیک سبب می شود که میتواند بدون تخریب محیط زیست، باروری خاک را افزایش بدهد همچنین به دلیل افزایش جذب عناصر میکرو با محلول پاشی گیاه نهایتا سبب می شود که عملکرد گیاه افزایش پیداکند.

کلیدواژه ها:

لوبیا ، کلات روی ، کود بیولوژیک نیتروژنه ، اثرات متقابل