کانه زایی اکسید آهن-آپاتیت ناحیه بافق؛ رابطه مکانی، زمانی و ژئوشیمیایی با ماگماتیسم گرانیتوئیدی و حوضه های رسوبی کامبرین آغازی

نزدیک به یک قرن از بحث و جدل درباره منشا کانه زایی مهم اکسید آهن-آپاتیت ناحیه ساغند می گذرد. در این مقاله به منظور آزمون مدل های مختلف ارائه شده پیشین، ارتباط تنگاتنگ آنومالی های مغناطیسی با توده های گرانیتی کامبرین آغازی، یکسانی نتایج سن یابی آپاتیت و مونازیت کانسنگ آهن با سن U-Pb زیرکن در گرانیت های نوع زریگان، ناریگان و دوزخ دره و انطباق ژئوشیمیایی آپاتیت های ناحیه بافق از لحاظ عناصر کمیاب با گرانیتوئیدهای مطالعه شده مورد بحث قرار گرفته است. از طرف دیگر، داده های ایزوتوپ گوگرد و اکسیژن فرضیه های مذاب اکسید آهنی مشتق از هر گونه ماگما را تقویت نمی کند. اگرچه وجود آلتراسیون های گسترده حکایت از منشا هیدروترمال درد اما داده های ایزوتوپی، مدل هیدروترمال ماگمایی را نیز شیمیایی نمی کند. مدلی که بیشترین درجه سازگاری با مجموعه اطلاعات موجود داشته باشد را به این شکل می تواند مطرح کرد: تشکیل کانسنگ اکسید آهن-آپاتیت از منشا هیدروترمال ر زمان کامبرین آغازی که سال های آن در درجه اول از حوضه های رسوبی تبخیری بوده و موتور گرمایی آن سیستم ژئوترمال را توده های گرانیتی کم عمق تشکیل می داده است. سیال هیدروترمال ماگمایی می توانسته در مراحل آغازین کانه زایی در چغارت اهمیت داشته باشد.