مقایسه مدل های تجربی براورد تبخیر از چاه نیمه های سیستان

تبخیر پارامتری است که در بررسی منابع آب یک منطقه علاوه بر کمیت آب موجود، بر کیفیت ان نیز تاثیر گذار است. اهمیت این پارامتر در مناطقی از ایران که دارای اقلیم خشک و نیمه خشک بوده و مشکل کم آبی نیز وجود دارد، دو چندان می گردد. یکی از نواحی مذکور سیستان است. بررسی اقلیمی این ناحیه نشان می دهد که بطور طبیعی استعداد زیادی برای تبخیر وجود دارد. چاه نیمه های سیستان که د ر22 کیلومتری شهرستان زابل واقع است منبع تامین آب شرب و قسمتی از آب کشاورزی این ناحیه می باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی دقت روش های تجربی در برآورد تبخیر ازچاه نیمه هادی سیستان بود. در این تحقیق ابتدا ضریب تشتک تبخیر گردید. درپایان نیز یک تحلیل آماری با استفاده ازشاخص های اماری جذر میانگین مربعات خطا (RMSE)، شاخص تطابق(d) ومیانگین قدر مطلق خطا (MAE) بر روی مدل های تجربی گردید. مدل ها تفوت زیادی با یکدیگر نداشته ولی روش مارسیانو و مایر کمی بهتر از روش های دیگر بود. روش های تجربی رهور، هفنر ومامبوب بعد از این روش ها قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

تبخیر ، مدل های تجربی ، چاه نیمه