بررسی اثر تیمار های هورمونی اسید جیبرلیک، کینتین، سالیسیلیک اسید بر صفات پیاز زعفران زراعی (Crocus sativus L.)

زعفران گیاهی علفی،چندساله، از جنس کروکوس و متعلق به خانواده زنبقیان است. در بین 85 گونه شناخته شده از این گیاه زعفران زراعی اهمیت ویژه ای دارد. زعفران ازمهم ترین گیاه دارویی و ادویه ای است که ترکیب کروسین موجود در کلاله آن علیه سلول هیا سرطانی عملکرد خوبی دارد. اسانس موجود در کلاله آن اثرمحرک بر سیستم اعصاب دارد و مواد تلخ موجود در آن به هضم غذا نیز کمک می کند. این گیاه دارویی و ادویه ای در کشورهای اسپانیا، ایتالیا، هند،مراکش کشت و کار می شود. باتوجه به اینکه بیش از 90 درصد سطح زیر کشت زعفران دنیا به ایران اختصاص دارد ولی عملکرد آن درمقایسه با سایر کشورها پایین می باشد و از آن جایی که زعفران یک گیاه پیازی است و بهبود کیفیت پیاز بر گل آوری این گیاه تاثیر به سزایی دارد. این تحقیق به بررسی اثر سه هورمون جیبرلیک اسید،کینتین، سالیسیلیک اسید بر صفات پیاز زعفران پرداخته است. این آزمایش که به صورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه فاکتور هورمونی اسید جیبرلیک در سه سطح (200،100،0) سالیسیلیک اسید در سه سطح (100،50،0) و کینتین در سه سطح (20،10،0) قسمت در میلیون و در سه تکرار می باشد اجرا شد. محلول پاشی در اسفند ماه به فاصله 15 روز یک بار در سه نوبت بر روی بوته های سبز زعفران انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل سه هورمون توام با یکدیگر بر تعداد پیازچه، وزن کل پیاز و وزن بزرگترین پیاز زعفران معنی دار شده است. براین اساس مقایسه میانگین حاصل از آن ها نشان داد که تیمار 50ppm سالیسیلیک اسید با 10 ppm کینتین توام با یکدیگر بیشترین مقدار را از نظر صفت بزرگترین پیازدارا بوده است. تیمار 200 ppm جیبرلین با 20ppm کینتین بیشترین مقدار در صفت وزن کل پیاز دارا بوده است. تیمار 100ppm سالیسیلیک اسید بیشترین تعداد پیازچه را نسبت به شاهد دارا بوده است.