گونه شناسی نقوش در جوراب بافی قوم تالش

آن چه به عنوان دست ساخت بشری در قالب آثار صنایع دستی خود نمایی می کند تحت تاثیر اندیشه های رایج تمدن آن زمان است ، به طور قطع میتوان جوراب بافی را از جمله هنرهای بومی و اصیل قوم تالش دانست است که در شهرستانهای تالش ، رضوانشهر ، فومن و شفت از دیر باز تاکنون در پیوند با زندگی روزمره منجر به تولید انواع نقوش گردیده است. در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن عامل زندگی قوم تالش، به طرح و نقش بکار رفته در هنر جوراب بافی پرداخته می شود. با بررسی زیبایی های تجریدی برگرفته از طبیعت در جوراب های این قوم، می توان به رابطه بی واسطه مردم با عناصر موجود در طبیعت اطرافشان، به همراه داده ها و یافته های فرهنگی و اعتقادی محیط زندگی آنان پی برد. نتیجه ی پژوهش حاکی از وجود یک رابطه ی معنا دار و متقابل از زندگی هنرمند تالشی و تولید جوراب های ابریشمی و پشمی با تاکید بر نقوش بومی منطقه و زندگی روزمره است و نقش جوراب ها غالبا به پیرامون طبیعت و جانوران اهلی و گیاهان خلاصه شده است

کلیدواژه ها:

گیلان ، صنایع دستی ، گونه شناسی ، جوراب بافی تالش ، طرح و نقش