بررسی مقایسه ایی قابلیت حیات سلول های کبدی ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) در حضور دو آلاینده ی نونیل فنول و بنزوآلفاپایرن به وسیله ی سنجش MTT

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ی میزان حیات سلولی در دو آلاینده ی محیطی بنزوآلفاپایرن و نونیل فنول با تاکیدبر ایجاد یک مدل آزمایشگاهی بر روی کشت اولیه ی سلول های کبدی ماهی هامور معمولی ( Epinephelus coioides)می باشد. برای انجام این مطالعه از 8 عدد ماهی هامور معمولی استفاده شد. در ابتدا بدن ماهی توسط الکل اتانول 70 % ضدعفونی شده و پس از جدا کردن بافت کبد، توسط قیچی به قطعات ریز تقسیم شده و نمونه ها توسطآنزیم کلاژناز تیپ 4 هضم شدند سپس به مدت 2 هفته در دمای 30^C و در درون انکوباتور کشت داده شدند و میزان دوزه های دو آلودگی نونیل فنول و بنزوآلفاپایرن به صورت جداگانه به هر یک از پلیت ها وارد شد و با استفاده ازروش MTT قابلیت حیات آن ها سنجش گردید. نتایج نشان داد که پس از مدت زمان لازم، میزان IC50 در هر دو تیمار تحت مطالعه برابر با (M(10)(-4 می باشد و از این دوز به بعد شدت رنگ و درصد سلول های زنده در سلول های کشت داده شده کاهش می یابد. بنابراین، مطابق با نتایج حاضر، پیشنهاد می شود که سنجش MTT روشی مفید به منظور ارزیابی قابلیت حیات سلول های کشت داده شده ی کبدی در دو آلودگی بنزوآلفاپایرن و نونیل فنول می باشد.

کلیدواژه ها:

ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) ، کشت اولیه سلول های کبدی ، سنجش MTT ، نونیل فنول ، بنزوآلفاپایرن