بررسی اصول تدوین طرح جامع نورپردازی نمونه موردی کلان شهر تهران

بحران انرژی که در دهه 60 میلادی در جهان به وجود آمد، جهان را از سمت ماده گرایی به عملکردگرایی سوق داد. بحران انرژی آن قدر مسأله مهمی شده بود که در پی آن اجلاس متعددی همچون اعلامیه استکهلم 1972، اعلامیه کوکوبک 1974، گزارش بروتلند 1987، دستور کار 21 در سال 1992 و سایر اجلاس ها و اعلامیه هایی که تا کنون در مورد مسائل زیست محیطی و چگونگی استفاده بهینه از انرژی می باشد مطرح و توسعه پایدار محور اصلی توسعه قرار گرفت. در این راستا یکی از مسائلی که می توانست تأثیر عمیقی در کاهش مصرف و یا به عبارت دیگر مصرف بهینه انرژی داشته باشد نورپردازی شهرها بود. بنابراین برای اولین بار در دهه 70 میلادی کشور فرانسه نوعی طرح جامع نورپردازی را مطرح کرد که علاوه بر حفظ عملکرد اساسی پایداری به زیبایی شناسی نیز تاکید داشت. در ایران نیز به دلیل رسیدن موج این گونه طرح ها می توان گفت به نوعی طرح جامع برای اولین بار در تهران و در سال 1375 تهیه شد. هدف این نوشتار بررسی اصول کلی در تدوین طرح های جامع نورپردازی می باشد. روش تحقیق ار نوع کیفی بوده و با استفاده از شیوه کتابخانه ای نسبت به تدوین این نوشتار اقدام شده است. با توجه به نتیجه بدست آمده از تحقیق هر طرح جامع نورپردازی علاوه بر دارا بودن ساختار فنی- اجرایی باید به سه مسئله اساسی در سطح کلان بپردازد. به بیان از هر طرح جامع نورپردازی 1) امنیت، 2) خوانایی و 3) زیبایی انتظار می رود.

کلیدواژه ها:

طرح جامع نورپردازی ، زیبایی و زیبایی شناسی ، امنیت ، خوانایی