باز زنده سازی بافت های تاریخی روشی در استحکام بخشی و احیاء بناها و بافت های تاریخی " با تأکید برمحورهای ویژه گردشگری "

امروزه بافتهای تاریخی اکثر شهرهای کشورمان به دلیل فقدان حیات شهری ، رو به ویرانی نهاده اند .این بافتها در روند رو به گسترش شهرها از گذشته تا حال ، در بر دارنده تاریخ مستند هر دوره هستند . چنانچه معماری را به عنوان پیکره ای واحد در نظر بگیریم که فرهنگ ملی و اسطوره های قومی یک ملت در آن متجلی می گردد، می توان به نقش انتقالی و انعکاس زمانی این معانی از نسلی به نسل دیگر صحه گذاشت. در جهت احیاء و با زنده سازی بافتها و نیز استحکام بخشی بناهای فرسوده آنها، راهکارهایی متفاوت ارائه شده اند . از آنجا که عامل اقتصادی از مهمترین عوامل مؤثر بر نوسازی بافتهاست، راهکارهایی که سبب ارتقاء سطح اقتصادی بافتهای تاریخی گردد، بیشر مورد توجه است. با توجه به اینکه بیشتر بناهایی که از نظر جذب گردشگر مهم شمرده می شوند، در این بافتها واقع شده اند، بایستی تدابیری اندیشید تا با ایجاد زمینه ورود گردشگران به بافت به عنوان یک موتور محرک، بافت های تاریخی را به سمت نوسازی سوق می دهد. از این رو طراحی مسیرهای پیاده گردشگری در بافت تاریخی به عنوان گامی دو جانبه و شاید چند سویه برای حفاظت از بافت و هدایت گردشگر می تواند بافت کهن را حیات بخشیده و به عنوان عواملی تکمیلی در امر حفاظت به احیاء بافت منجر گردد.