سیر تحول طنز در ادبیات کودک و نوجوان ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی

در این تحقیق که به شیوه تحلیل محتوا صورت گرفته است، سیر تحول طنز در ادبیات کودک و نوجوان ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار میگیرد. هدف اصلی پژوهش شناخت جایگاه طنز و شیوه ها وشگردهای ایجاد طنز در آثار تألیفی طنزآمیز ادبیات کودک و نوجوان ایران از سال 1360-1390 می باشد. جامعه آماری این پژوهش مجموعه داستان ها و رمان ها و مجموعه شعرهای طنزآمیز تألیفی گروه سنی کودک ونوجوان ایران از سال 1360-1331 می باشد که در مجموع تعداد کمی آنها به 011 اثر می رسد. از این منظر این دوره به سه دهه تقسیم شده، اختصاصات و مؤلفههای طنز و شیوههای طنزپردازی درکتابهای منثور و منظوم سه دهه واکاوی می شود بنابریافته های تحقیق دردهه ی شصت به استثنای اثار طنزآمیز هنرمندانی چون منوچهر احترامی و هوشنگ مرادی کرمانی، بیشتر با بازنویسی قصههای کهن مواجه هستیم که مبتنی بر شیوه طنز پردازی طرح توطئه و حکایت لطیفه وار می باشند . این روال در بخشی از دهه ی هفتاد نیز ادامه دارد. اما اهمیت اصلی دهه ی 01 در آثارطنز نسل تازه ای از نویسندگان و شاعران نمود می یابد که ضمن تغییر ساختاری و محتوایی، به شیوههای تازه ی طنزپردازی چون طنز موقعیت و طنز گفتاری روی می آورند این روند دردهه ی هشتاد با رشد و پیشرفت قابل ملاحظه ای ادامه می یابد ودراین دهه بااثار طنزخلاقانه ای سروکارداریم که به طور خاص به خلق آثار طنز میپردازند وعلاوه برطنز موقعیت و گفتاری شیوه-های تازه تری چون لطیفه پردازی، نظیره نویسی و نقیضه پردازی را نیز به کار می گیرند.

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک و نوجوان ، طنز ، شیوه های طنزپردازی ، ایران