هماهنگی تطبیقپذیر رلههای اضافه جریان و دیستانس با استفاده از الگوریتم ژنتیک

هماهنگی رلههای حفاظتی موجود در شبکه از اهمیت ویژهای برخوردار م یباشد و نیاز به دقت بالایی دارد. معمولا هماهنگی انجام شده بر روی رله های حفاظتی با فرض ثابت ماندن شبکه انجام می شود و این درحالی است که شرایط بهره برداری از شبکه باعث می شود تا آرایش شبکه مدام تغییر کند . با تغییر تپولوژی شبکه تنظیمات انجام شده قبلی دیگر بهینه نیست و ممکن است قیدهای هماهنگی نیز رعایت نشود. در این مقاله مسئله هماهنگی بهینه رله های اضافه جریان جهت دار و دیستانس به صورت تطبیق پذیر حل شده است به صورتی که نسبت به تغییرات شبکه حساس بوده و با تغییرات شبکه ، محاسبات مجددا انجام شده و تنظیمات جدید به رله ها اعمال می شود . به منظور حل این مسئله بهینهسازی، از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است و همچنین جهت ارزیابی روش پیشنهادی، مسئله بر روی یک سیستم تست حل شده است که نتایج بدست آمده نشان دهنده کارایی دقیق و عملکرد منطقی روش پیشنهادی می باشد

کلیدواژه ها:

هماهنگی بهینه ، تطبیق پذیر ، رله اضافه جریان جهتدار ، رله دیستانس ، الگوریتم ژنتیک