ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن موردمطالعه: بافت قدیم شهرکرمانشاه

تدوین یک برنامه جامع بخش مسکن نیازمند شناسایی کامل و تجزیه و تحلیل عمیق ابعاد گسترده مسکن عوامل موثر بر آن است، در این میان کلیدی ترین ابزار برنامه ریزی و تشکیل دهنده شالوده اصلی آن ، پرداختن به شاخص های مسکن می باشد که می توان حساسترین مرحله برنامه ریزی دانست. شاخص های عملکردی مسکن از یک سو ابزار شناخت وضعیت مسکن درابعاد مختلف کمی و کیفی بوده واز سوی دیگر، ابزاری کلیدی برای ترسیم چشم انداز آینده مسکن و برنامه ریزی برای آن هستند .با انجام تحقیقات و پروژه های مهم در شناخت و تجزیه و تحلیل شاخص های عملکردی مسکن ، می توان میزان کارآیی برنامه های مسکن را به طور چشم گیری افزایش داد. در این مقاله سعی شده است با بررسی شاخص های کمی و کیفی بخش مسکن در بافت قدیمی شهر کرمانشاه، و مقایسه محدوده مورد مطالعه با کل شهر ، به ارائه راهکارها و پیشنهاداتی درجهت بهبود وضعیت کیفی مسکن جمعیت رو به رشد کشور بپردازد. یافته های تحقیق نشان داد که بعد خانوار، تراکم و سرانه در بافت تاریخی، در سطحی پایین تر از کل شهر قرار دارد و ساختمان های خشت و گلی، بناهایی با عمر 60 سال و بیشتر، بناهای تخریبی و بناهای با مالکیت غیر شخصی درصد بالاتری دارند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مسکن ، شاخصهای کمی وکیفی ، کرمانشاه