تاثیر پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای دانه گىدم و ذرت بر تخلیه دستگاه گوارش و رشد ماهی کپور معمولی (.Cyprinus carpio L)

پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای (NSP) در برگیرنده دامنه وسیعی از مولکول های پلی ساکاریدی هستند که فاقد پیوند آلفا- گلوکان می باشند (Bach Knudsen, 2001). تفاوت در دفع مواد گوارشی به مشخصات فیزیولوژیکی روده بستگی داشته باشد که آن نیز به عوامل سازنده و در برگیرنده رژیم غذایی مربوط است. آرابینوگزیلان پلی ساکارید غیرنشاسته ای غالب در گندم است که محلول اند و قادراند تا 10 برابر وزن خود آب جذب نموده و محلول هایی با ویسکوزیته بسیار بالا تشکیل می دهند. این ترکیبات به دلیل ترشح نشدن آنزیم های اختصاصی توسط تک معده ای ها قابل هضم نمی باشند (Ravindran et al., 1999). پلی ساکارید های غیرنشاسته ا ی محلول نقش مهمی در هضم و جذب در دستگاه گوارش بویژه در ابتدای آن دارند و سبب افزایش چسبندگی محتویان روده شده و سرعت عبور غذا را افزایش می دهند (Lee et al., 1992) در حالی که بخش نامحلول بیشتر در انتهای روده فعال بوده و در افزایش حجم توده مدفوع و همچنین کاهش زمان عبور غذا از دستگاه گوارش عمل می کنند (Choct and Kocher, 2001). آنزیم هایی که به جیره های حاوی گندم و جو اضافه می شوند می توانند در جیره های حاوی ذرت و سویا هم مفید باشند و این امر نشان دهنده این است که در جیره حاوی ذرت و سویا هم تا حدودی مشکل فیبر محلول وجود دارد (Rogel et al., 1987). هدف از آزمایش انجام شده مطالعه اثرات ناشی از افزودن سطح بالایی از منبع پلی ساکارید غیرنشاسته ای مانند گندم بر سرعت تخلیه دستگاه گوارش و رشد ماهی کپور معمولی در مقایسه با اثرات حاصل از دانه ذرت بر این پارامترها است. پیش بینی می شود تیمار تغذیه شده با گندم سرعت تخلیه کندتری نسبت به ذرت داشته باشد، همچنین کاهش رشد در اثر مصرف گندم در جیره مورد انتظار است.

کلیدواژه ها:

پلی ساکارید غیرنشاسته ای ، کپور معمولی ، سرعت تخلیه ، زمان تخلیه ، گندم ، ذرت