بررسی مردم شناختی مراسم آیینی- درمانی اهل هوا در هرهزگان

بشر از دوره پیش از تاریخ و از ابتدای پیدایش فرهنگ و تمدن با بینش اسطوره ای خود و انجام اعمالی در قالب جادو و آئین های گوناگون، از انواع موسیقی برای درمان و شفا استفاده کرده است. مردم شناسان معتقدند که در تمامی فرهنگ های ابتدایی از جمله بومیان آفریقایی، آسیابی، قبایل سرخ پوست آمریکایی این باور دیده می شود که رهبران قبیله ها با شمن ها و جادوگران به عنوان حکیم و طبیب و درمانگران آنها نیز بوده اند تا بدین وسیله نتواند بیماری را از کالبد بیمار بیرون آورند. در نواحی جنوبی ایران این درمانگران سنتی نقش ویژه ای در درمان بیماری های مخصوصاً بیماری های روحی و روانی دارند. معمولاً هر درمانگر توان رفع یک بیماری یا چند بیماری خاص را دارد. درمانگران در این منطقه دو شیوه روش درمانگری را می آوزند. با از طریق ارث، از پدر و مادر خود می آوند و گاهی در اثر ارتباط با پری و تسخیر آنها توان درمانگری در فرد ایجاد می شود. یا از طریق تجربی و در اثر تمرین و ممارست به شیوه های درمانگری دست می یابند. محقق در این مقاله درصدد است به بررسی مراسم آیینی درمانی زار یا اهل هوا که به عنوان باد، روح یا موجود اثیری است که در موجود آمیان لانه می کند و سبب ناخوشی آنان می شوند که در خلال برگزاری مراسم خاصی توسط با بازار و مامازار از طریق بیماری با زار گفت گو می کنند و هویت و خواسته اش را در می یابد و آن را اجابت کرده و موفق می شود که او را آرام کند بپردازد.

کلیدواژه ها:

درمانگران سنتی ، موسیقی ، اهل هوا ، بابازار ، مامازار ، باد