مدلهای چندهدفه در بهینه سازی سبد سهام

در این مقاله به بررسی مدلهای چندهدفه در مسئله بهینهسازی سبد سهام پرداخته میشود. امروزه اهمیت توجه به مسائل مالی و اتخاذ تصمیمهای مناسب در سازمانهای اقتصادی بر کسی پوشیده نیست. همیشه در علوم مالی این مسئله وجود داشته است که چگونه سرمایه گذاریها را برای تشکیل یک سبد بهینه ترکیب کنند بحث بر روی این مسائل را انتخاب سبد بهینه مینامند که پیشینه تاریخی آن به دهه ی 1950 برمیگردد. رهیافت مارکویتز برای حل مسئله مبتنی بر انتخاب سبد بهینه با کمترین ریسک و بیشترین بازده یکی از پرکاربردترین نظریههای مطرح در سطح بازارهای مالی بوده است. مارکویتز در سال 1952 با در نظر گرفتن فضای دو بعدی ریسک و بازده، را معرفی کرد: سبد کارا، سبدی است که دارای حداقل واریانس در ازای بازده معین یا دارای حداکثر بازده در » سبد کارا « مفهومی به نام ازای ریسک معین باشد. مدلهای چندهدفه تفاوتشان با مدل کلاسیک مارکویتز در اینست که سرمایهگذاران به غیر از دو عامل ریسک وبازده ملاحظات دیگری را در هنگام تشکیل سبد سهام خود مانند افزایش نقدشوندگی را در نظر میگیرند و در این راستا مسئله برنامهریزی چندهدفه تصادفی بوجود میآید که برای حل به مسائل معادل قطعی تبدیل میشوند. در این مقاله با در نظر گرفتن این ایده، مسئله انتخاب سبد بهینه را حل میکنیم.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی پرتفوی ، مدل میانگین واریانس ، برنامهریزی تصادفی چندهدفه ، مسائل قطعی معادل ، -برنامه ریزی درجه دوم