کارآفرینی در سازمان های ایران از تئوری تا واقعیت

کارآفرینی دربین سازمان های ایرانی راشاید بتوان یکی ازمقوله هایی دانست که تازه پابه عرصه وجودگذاشته است. کارآفرینی درایران دردوره ای فعلی که درحال گذراست یکی ازجالب ترین ودرعین حال مشکل ترین واژه ای است که برای پیشبرداهداف در پیچیده ترین سازمان ها مورداستفاده قرارمی گیرد. سه دلیل مهم کشورها برای توجه به مقوله کارآفرینی ، تولید ثروت ، توسعه تکنولوژی واشتغال مولداست. درحالی که درکشورما به اشتباه این مفهوم صرفا با اشتغال زایی مترادف شده وفقط برای حل مشکل اشتغال به سمت کارآفرینی پیش می رویم به طوری که دراواخردهه 70 به علت تغییر درارزشهاوگرایشهای جامعه و التبه تغییرات جمعیت شناختی، موجوی ازکسب وکارهای کوچک وافرادخوداشتغال به وجودآمدند. درسیرتکاملی مفهوم کارآفرینی ، عوامل زیادی مانند ریسک پذیری، نوآوری ، خلاقیت و...به این مفهوم اضافه شده است. امروزه سازمان ها نمی توانند با تعداداندکی ازافرادخلاق و کارآفرین ویااجرای چندطرح کوچک برمشکلات سازمانی غلبه نمایند. آنها باید شرایطی رافراهم نمایند تا تمام افراد دردورن سازمان روحیه کارآفرینی داشته باشند. برای رسیدن وتحقق این هدف دردرون سازمان باید بخشی جداگانه وتخصصی دردرون سازمان که مهارت وتوانایی خاصی درمورد کارآفرینی رادارند ایجادشود. درپژوهش حاضر، برای درک بهتر کارآفرینی، سیرتاریخی تعریف کارآفرینی وتغییرنگرش به آن دربین سازمان های وواقعیت های موجوددرآن ارزیابی می شودوموردبررسی قرارمی گیرد

کلیدواژه ها:

کارآفرینف کسب وکار ، طرح کاراد