ارزیابی تناسب اکولوژیکی توسعه شهری (مطالعه موردی: تنکابن)

رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن موجب بروز بحران های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط زیست شده است. برای داشتن یک توسعه پایدار و درخور، دخالت دادن جنبه های اکولوژیکی در برنامه ریزی شهری ضروری است. هدف از اینتحقیق ارزیابی عوامل اکولوژیکی توسعه شهری و تعیین میزان تناسب آنها برای شهر تنکابن دراستان مازندران است. ارزیابی توان محیط زیست شهر تنکابن در سنجش با مدل اکولوژیکی وضوابط و معیارهای توسعه شهری از طریق 12 عامل موثر شامل: ارتفاع از سطح دریا، شیب،جهت دامنه، زمین شناسی، دما، بارش، رطوبت نسبی، باد، جنس خاک، پوشش گیاهی، فاصلهاز رودخانه و مسیل و فاصله از دریا با استفاده از منطق بولین در محیط سیستم اطلاعاتجغرافیایی صورت گرفت. شرایط و ویژگی های مناسب در محدوده با کد 1 و بقیه با کدصفر(نامناسب) و یا 2 (متوسط) مشخص گردید. نتایج این بررسی نشان داد که شهر تنکابن ازنظر عوامل شیب (کمتر از 6 درجه)، زمین شناسی (رسوبات آبرفتی کواترنر) و سرعت باد غالب(کمتر از 35 کیلومتر در ساعت) مناسب است. همچنین این شهر از نظر ارتفاع ( 400-0 متر)،جهت دامنه (شبه دشت)، دما (کمتر از 18 درجه)، بارش (بیشتر از 800 میلیمتر)، رطوبتنسبی (بیشتر از 80 درصد) در طبقه ی 2 یا متوسط قرار دارد. اما قسمت هایی از سطح شهر ازنظر جنس خاک، فاصله از رودخانه و مسیل و سرانجام فاصله از دریا نامناسب است.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، عوامل زیست محیطی ، مدل اکولوژیکی ، تنکابن