تاملی بر ظرفیت های روش شناختی روایت پژوهی در علوم اجتماعی

روایت آرایش سلسله ای ازرویدادها درون یک کلیت است بطوریکه معنای هررویداد بواسطه ارتباطش با آن کل قابل درک میشود همچنین گفتمانهایی با نظم زمانی واضح که رویدادها را به طریقی معنادار برای مخاطب معین به هم مرتبط می کنند و بینشهایی درباره جهان و تجربیات افرادآن ارایه میدهند روایت نام گرفته اند روایت هم میتواند به عنوان یک روش پژوهش مطرح شود که دربرگیرنده داستانهای افراد ازتجربیاتشان بوده و نیازمندنوع خاصی ازتحلیل است و هم درحکم خود پدیدهی مورد مطالعه ازاین رو روایت پژوهی شامل بررسی گزارش داستانی تجربیات یک یادونفر ومرتب ساختن آنها براساس نظم زمانی جریان زندگی فرد است و میتواند به اشکال متعددی چون مطالعه زندگی نامه نویسی خودزندگی نامه نویسی تاریخ زندگی داستان تجربه ی شخصی و تاریخ شفاهی تقسیم شود توجه به روایت درتحقیقات علوم اجتماعی ازحدود سه دهه ی پیش افزایش یافته است به همین سبب این مقاله به بررسی پیشینه ی تحقیق روایی تقسیمات نظری و روش تحلیل داده های روایی و درنهایت نیز نقدهای وارد شده برآن می پردازد

کلیدواژه ها:

تحلیل روایت ، روایت پژوهی ، زندگی نامه نویسی ، خودزندگی نامه نویسی