بهبود عملکرد نشانگرهای لرزهای بافتی GLCM با استفاده ازشیب ساختارها

یکی از روشهای شناخت ساختارهای زیرسطحی زمین استفاده از روشهای ژئوفیزیکی به خصوص لرزهنگاری بازتابی میباشد. گنبدهای نمکی یکی از ساختارهای زیرسطحی زمینشناسی میباشند که به عنوان یکی از مهمترین تلههای هیدروکربنی و یکی از مهمترین عوارض طبیعی زمینشناسی برای ذخیرهسازی هیدروکربنها به شمار میرود. نشانگرهای لرزهای ابزاری بسیار کارآمد در زمینه تفسیر لرزهای و مشخص کردن هر چه بهتر و آسانتر ویژگیهای زمینشناسی هستند که اطلاعات پنهان در دادههای لرزهای بازتابی را آشکار میسازند. دسته مهمی از نشانگرهای لرزهای که در شناسایی گنبدهای نمکی نیز کاربرد دارند، نشانگرهای بافتی مبتنی بر ماتریس همرویداد سطح خاکستری GLCM میباشند. ماتریس همرویداد سطح خاکستری یک ابزار در پردازش تصویر میباشد که به استخراج خواص بافتی یک تصویر میپردازد. در الگوریتم این روش، مشخصههای بافتی در موقعیت یک پیکسل به کمک پیکسلهای همسایه آن تعیین میشود. در نشانگرهای بافتی مبتنی بر GLCM ، مقطع لرزهای به عنوان یک تصویر در نظر گرفته میشود و مشخصههای بافتی آن استخراج میشود. با توجه به تفاوت بافتی گنبد نمکی با ساختارهای اطراف، این نشانگر میتواند آن را از سایر ساختارهای دربرگیرنده متمایز سازد. در این مقاله، شیب ساختارهای زیرسطحی زمین در محاسبه این نشانگرها لحاظ شده است تا عملکرد این نشانگر بهبود یابد که نتایج به دست آمده از دادههای واقعی نشان دهنده این موضعمیباشد. نتایج نشان میدهد که با بکارگیری شیب ساختارها، مرزهای جانبی گنبد نمکی با دقت بیشتری قابل تعیین میباشند.

کلیدواژه ها:

نشانگر لرزهای ، نشانگر بافتی GLCM ، گنبد نمکی ، لرزهنگاری بازتابی ، شیب ساختار