مقایسه ژن درمانی برپایه حاملهای ویروسی و نانوحاملهای غیرویروسی

ژن درمانی امیدهای زیادی را برای درمان انواع بیماریهای ژنتیکی و حتی اکتسابی ایجاد کرده است . در مراحل اولیه، عمده روش های انتقال ژن براساس حاملهای ویروسی بوده است. اما مشکلاتی از جمله تحریک سیستم ایمنی در میزبان، اثرات سمی، محدودیت در حمل ژن در استفاده از ناقلین ویروسی، محققان را به سمت ناقلین جایگزین آنها ویا ناقلین غیر ویروسی سوق داد. ازطرفی امروزه اطلاعات روز افزونی در مورد روش های غیرویروسی جمع آوری شده است و کنترل موضع و عملکرد ژن در موجود زنده ممکن شده است . جالب تر اینکه سیستم های تحویل داروی پیشرفته متعددی که در چند ساله اخیر توسعه یافته اند، مسیر مستقیم و شتاب دهنده در توسعه سیستم های انتقال ژن غیر ویروسی دارند . پس از انتشار تحقیقات اولیه در مورد استفاده از لیپوزومها به عنوان ابزار انتقال ژن، سیل تحقیقات در مورد ژن درمانی بیماری های ژنتیکی توسط حاملهای مختلف صورت گرفته است . این مقاله مروری است بر انواع سیستم های انتقال ژن، با نگاهی ویژه بر سیستمهای غیرویروسی که در آن کاربرد انواع پلیمرهای معمول معرفی و با یکدیگر مقایسه شده اند .

کلیدواژه ها:

ژن درمانی ، ناقلین ویروسى ، ناقلین غیر ویروسى ، انتقال ژن