زبان قرآن براساس تفسیر

ازجمله مسائل قران که مبنا وجهت تفسیرآن رامشخص می کنداین است که قران دارای چه نوع زبانی است؟ آیا زبان قران ماهیتی یک بعدی دارد یادارای ابعادوسطوح گوناگون معنایی است؟کوشش دربازشناسی زبان قران یک ضرورت درونی و ویژه قران است چه اینکه قرآن دارای ظهروبطن تفسیروتاویل محکم ومتشابه و .... است باتوجه به همین ویژگی ها وعوامل دیگر زمینه برای برداشت های گوناگون ازمتن آن فراهم میگردد دیدگاه ظاهرگرایانه که تمام آیات قران رادارای یک مرتبه ازمعنا می داند ومعتقد به تفسیربی چون و چرای لفظی است و ظاهر متن معنا را معین می کند این رویکرد به نازلترین مرتبه زبان محدود شده و منجر به نتایج نامقبول تفسیری میشود درمقابل رویکرد دیگری است که هرگونه پایبندی به زبان ظاهری قران را نفی می کند و قائل به نوعی زبان تاویلی است ومعتقد است معنا ازطریق الهام به دست می آید نظریه دیگری اشاره به ماهیت چندوجهی قران دارد و می گوید خداوند ساختارقران را به گونه ای تدبیر کرده که هم عموم مردم ازهدایت آن بهره مند شوند و هم راه عرضه ی معارف عمیق برای ژرف اندیشان باز باشد که گاه ازآن به ظاهر و باطن قرآن یاد میشود

کلیدواژه ها:

عرف عام ، زبان قرآن ، فلسفه ی نزول ، عربی روشن ، تفسیر