حقوق فرزندخوانده در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست سال 1931

قانونگذاران کشورها برای حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست ، مقررات ویژه ای را تدوین می کنند . از جمله این اقدامات حمایتی ، پیش بینی نهادی به عنوان فرزند خواندگی و یا به اعتبار قانونگذار ایران نهاد سرپرستی است . در این پژوهش با بررسی مقایسه ای قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست مصوب 1931 و قانون حمایت از کودکان بی سرپرست سال 1931 ، دیدگاههای قانونگذار ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و راهکارهایی برای حمایت بهتر از حقوق فرزندخوانده به قانونگذار ارائه می گردد. هرچند قانون جدید حاوی گامهای مثبت و اثربخشی نسبت به قانون سابق است ، اما بدون شک دارای نواقصی است که برطرف شدن ان موجبات حفظ حقوق کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست را فراهم می آورد

کلیدواژه ها:

حقوق کودک ، فرزندخواندگی ، سرپرستی