نحوه انعقاد قرارداد ذخیره ابرى و ماهیت آن

این تحقیق با هدف بررسی نحوه انعقاد قرارداد ذخیره ابری و ماهیت آن اجرا شد سرویس ذخیره ابری خدمتی است که ازطرف شرکت های اینترنتی درجهت نگهداری اطلاعات افراد دردیتا سنترهای واقع درمکانهای نامعلوم این نوع سرویس ها با پیشرفت های حاصله درزمینه اینترنت تلفنهای همراه قابلیت ها با اقبال عمومی مواجه شده اند و بحث جدیدی درزمینه قراردادها یالکترونیکی بوجود آورده اند دیجیتال هکرها دائما با مقاصد گوناگون درصدد صدمه زدن به فضای دیجیتال می باشند ازسویی اطلاعات خصوصی افراد دراینگونه سرویسها نگهداری میشود که افشای آنها میتوان گاهی صدمات جبران ناپذیری وارد کند ازطرف دیگر دولت ها هم میتوانند یکی ازناقضان حریم خصوصی توسط اینگونه خدمات به بهانه های گوناگون نظیر مبارزه با تروریسم باشد درخصوص ماهیت قرارداد ذخیره ابری میتوان گفت که این قرارداد ماهیت دوگانه دارد و بسته به اینکه کاربردرچه سطح ازخدمات استفاده کند میتوان نوع عقد متفاوت باشد عقد ودیعه مورد اول است که درخصوص این نوع قرارداد ممکن می باشد درصورتی که کاربر به دنبال استفاده رایگان ازخدمات باشد همین عقد میتواند به عنوان نظر صحیح مورد قبول قرارگیرد اما درصورتی که شرط اجرت درنظر گرفته شود دراین صورت شرط اجرت همسان باتعهد نگهداری درزمره تعهدات اصلی طرفین قرارمیگیرد که قرارداد دراین صورت ماهیتی جز عقد اجاره پیدا نمی کند درحقوق ایران به علت پایین بودن سرعت اینترنت بحث سرویسهای ذخیره ابری چندان مورد توجه قرار نمیگیرد