بررسی تطبیقی گونه شناسی حیاط مرکزی در پایداری خانه های سنتی دو اقلیم گرم و خشک و سرد و خشک نمونه موردی یزد و اردبیل

اقلیم و معاری رابطه شان به مانند روح و جسم می باشد و این دورانمیتوان ازیکدیگر جدا کرد حیاط مرکزی ازدیرباز عنصری بوده که درمعماری سنتی ایران استفاده می شده است و نه تنها یک عنصرتزئینی نبوده بلکه باعث پایدار دراقلیم های گوناگون بوده این اقلیم ها باعث بوجود آوردن گونه های مختلفی ازحیاط مرکزی شده اند دراین تحقیق سعی شده با بررسی عوامل اقلیمی درپیدایش حیاط مرکزی درخانه های تاریخی دواقلیم گرم و خشک یزد و سرد و خشک اردبیل و ویژگیهای شکلی فضایی آنها بپردازم و اینکه حیات های مرکزی این مناطق به شکل شگفت انگیزی باعث پایداری درمعماری آنها شده است روش تحقیق رویکردی تطبیقی توصیفی دارد و مبتنی برمطالعات بصورت کتابخانه ای کتاب مقاله و اینترنت است و درنتیجه حیاط مرکزی فضایی طراحی شده منظم و هندسی و بااهمیت است که باتفاوت های اندکی دررابطه با نسبت حیاط به کل خانه و نسبت آب ودرختان به حیاط دراقلیم یزد و اردبیل وجود دارد حیاط مرکزی دراقلیم سرد و خشک و گرم و خشک بااستفاده بهینه ازانرژی های تجدید پذیرباعث ایجاداسایش و ارامش برایساکنین شده و به بهترین نحو پاسخگو شداید اقلیمی و مطبوعیت فضایی است و کمترین تاثیرات مخرب را برمحطهای ساخته شده طبیعی مجاور خود می گذارد و این یعنی پایداری .

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایران ، حیاط مرکزی ، گونه شناسی ، معماری پایدار ، یزد ، اردبیل