چالشهای ایران در الحاق به کنوانسیون پالرمروتاثیر آن بر قاچاق کودک

ازکنوانسیون های بین المللی درعرصه جرایم سازمان یافته درحوزه صلاحیت کیفری نوآوری داشته است کنوانسیون پالرمواست که کنوانسیون ملل متحد علیه جرائم سازمان یافته فراملی به همراه سه پروتکل آن را تنظیم نموده است. کنوانسیون پالرمو با هدف ارتقاء همکاری بین المللی درجهت پیشگیری ومبارزه موثرتر با این جرائم تهیه شده است که درحال حاضریکی از معاهدات قانون سازدرعرصه بین المللی است که اکثرکشورها به آن پیوسته اند.ازمهمترین لوازم مقدماتی درجهت مقابله وپیشگیری ازگسترش فعالیت گروه های مجرمین سازمان یافته است ، ماهیت این جرائم اقتضاء می کندکشورها بامعاضدت و همکاری یکدیگر باآن مقابله کنند. به همین دلیل است که کشورها با پیوستن به کنوانسیون پالرمو که اساسی ترین اقدام جامعه بین المللی درمقابله با جرائم سازمان یافته است پیشرفت چشم گیری درمبارزه با این جرائم داشته اند. هرچندواکنش قانونگذار ایران دربرخورد با جرم قاچاق انسان که ازجمله جرائم سازمان یافته به حساب می آید با تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان گامی مثبت بوده است اما عدم الحاق به کنوانسیون پالرمو چالش است که دراین مجال به آن پرداخته می شود.