نگرش معماری سبز در بناهای مدرن

معماری سبز (Green Architecture) و یا معماری پایدار (Sustainable Architecture) از جمله گرایش ها و رویکرد های نوینمعماری هستند که در سال های اخیر مورد توجه عده ی زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته اند. این معماری کهبرخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد، در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست، یکی از نیاز های اساسی بشر در جهانصنعتی کنونی است؛ که ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامد های سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است. اصطلاحمعماری پایدار یا معماری سبز به معماری حساس به مسائل پیچیده همزیستی طبیعت، انسان و مصنوعات اطلاق می شود. در اینجهان معماران همسو با سایر دست اندر کاران در پی یافتن راهکارهای جدید و استفاده از تکنولوژی های سبز برای تأمین زندگیمطلوب انسان بوده اند. بدیهی است که زندگی، کار، تفریح، استراحت و ... همگی فعالیت هایی می باشند که در فضا های طراحیشده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تأثیر مستقیم خواهد داشت ،وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد.بزرگترین آفت معماری، عدم آگاهی و شناسایی مفاهیم ارزشی آن است. عدم آگاهی از مفاهیم صحیح بعضی تعاریف، عدم استفادهدرست از آنها را منجر می شود. در نتیجه برای شناسایی این مفاهیم ارزشی و استفاده درست از آنها، به کسب آگاهی هرچه بیشتردر این زمینه نیاز می باشد که این مقاله در تلاش است تا با بهره گیری از منابع معتبر و با استفاده از طرق میدانی و نمونه هایموردی، در جهت رفع این نقصان گامی برداشته و موجب آگاهی هرچه بیشتر علاقمندان در این زمینه گردد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری پایدار ، محیط زیست ، تکنولوژی های سبز