مفهوم اعتماد و اولویت بندی عوامل م ؤثر بر سطح اعتماد سرمایه گذاران

هدف گزارشگری مالی، ارائه اطلاعات تلخیص و طبقه بندی شده در خصوص وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطافپذیری مالی یک واحد انتفاعی است تا سرمایه گذاران بالقوه و بالفعل تصمیمات اقتصادی خود را بر اساس آن اتخاذنمایند. از سوی دیگر، سرمایه گذاران نیز جهت استفاده از اطلاعات مالی و اخذ تصمیمات بهینه سرمایه گذاری، نیازمنداعتماد به این گزارش ها هستند. اعتماد به سیستم گزارشگری مالی یک واحد انتفاعی، شرط اساسی برای عملکردمناسب آن است. هدف این تحقیق، شناسایی عوامل کمی و کیفی مؤثر بر سطح اعتماد سرمایه گذاران و اولویت بندیآن ها می باشد. روش اجرای این تحقیق، در دو مرحله با استفاده از نظرخواهی (مصاحبه و پرسشنامه) و مشاهده یعینی شواهد و اسناد و مدارک بوده است. در مرحله ی اول با استفاده از پژوهش های انجام شده و نظرخواهی ازحسابداران و حسابرسان، عوامل مؤثر بر سطح اعتماد سرمایه گذاران شناسایی گردید و سپس با توزیع پرسشنامه بینسرمایه گذاران حقیقی و حقوقی (شامل شرکتهای کارگزاری و صندوق های سرمایه گذاری) این عوامل اولویت بندیگردید. برای این منظور، دو دسته فرضیه تدوین شده است: فرضیات گروه اول به اندازه گیری «میزان ارتباط» عواملکمی و کیفی در تعیین سطح اعتماد سرمایه گذاران و فرضیات گروه دوم به اندازه گیری میزان توافق سرمایه گذاراندر تعیین تأثیرگذارترین عوامل- کمی و کیفی- بر سطح اعتماد آن ها اختصاص یافته است. نتایج تحقیق حاکی از این است که استانداردهای حسابداری تدوین شده توسط سازمان حسابرسی، قوانین و مقررات تدوین شده در بورس اوراقبهادار، سازوکارهای نظارتی موجود در بازار بورس، شهرت و نوع اظهار نظر موسسه حسابرسی، انحراف مقادیر بودجهشده در گزارشها از عملکرد واقعی، میزان تعدیلات در گزارشات مالی (شامل تعدیلات سنواتی و تعدیلات ارقام بودجهای)، شهرت و اعتبار مدیریت و اعضاء هیات مدیره و میزان استفاده واحد تجاری از فناوری اطلاعات در بین سایر عواملاز درجه اهمیت بالاتری در ایجاد اعتماد بین سرمایه گذاران برخوردارند.

کلیدواژه ها:

گزارشگری مالی ، سرمایه گذاران ، اعتماد