تأثیر بکارگیری الگوی تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان در درس انشاء

پژوهش حاضر با هدف شناسائی اثرات الگوی تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان در درس انشاء انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع شبه تجربی است، نمونه آماری شامل 100 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی می باشد. نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده است. ابزار پژوهش عبارت از تست خلاقیت تورنس، راهنمای استفاده از الگوی تدریس بدیعه پردازی، فرم جمع آوری اطلاعات برای همتا کردن گروه ها می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروه های مستقل که با استفاده از نرمافزار آماری spss انجام شده است استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بکارگیری الگوی تدریس بدیعه پردازی موجب رشد و گسترش خلاقیت دانش آموزان می شود. همچنین بکارگیری این الگو باعث رشد قابلیت سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط تفکر دانش آموزان می گردد. در مقایسه میانگین نمرات خلاقیت دانش آموزان دختر و پسری که با الگوی تدریس بدیعه پردازی آموزش دیده اند (گروه آزمایش) این نتیجه بدست آمد که بین میانگین نمرات دانش آموزان دختر و پسر در خلاقیت و عناصر اصالت و بسط تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنی که میانگین نمرات دانش آموزان دختر در خلاقیت و عناصر اصالت و بسط بیشتر از میانگین نمرات دانش آموزان پسر در همین عوامل می باشد. اما در عناصر انعطاف پذیری و سیالی بین میانگین نمرات دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

الگوهای جدید تدریس ، بدیعه پردازی ، خلاقیت ، تفکر خلاق ، درس انشاء