حمل و نقل پایدار و تأثیر آن بر قابلیت دسترسی؛ مطالعه موردی محله معالی آباد و ملاصدرا شیراز

یکی از مهمترین عناصر ارتقاء دهنده کیفیت محیطی به ویژه در مناطق شهری، توسعه شاخص «دسترسی» در مقابل شاخص «حرکت» است. مفهوم دسترسی از سوی برخی از نظریه پردازان نظیر تام ترنر و کلوین لینج به صورت یک معیار مهم شهرسازی مطرح شده است. لذا در این پژوهش درنظر است بعد از واکاوی و شناختن مفهوم دسترسی، به ویژه به مبحث شعاع دسترسی و تحول مفهوم آن در دنیای امروز بپردازیم. اکنون شاهدیم که همچنان با شعاع دسترسی برخوردی سنتی می شود، در این پژوهش نویسندگان این فرضیه را دنبال می نمایند که برخی از عوامل مرتبط با حمل و نقل از قبیل وسایل حمل و نقل عمومی، دسترسی عمومی به خودرو و ترافیک بر دسترسی افراد به کالا و خدمات و سایر نیازهایشان تأثیر گذار می باشد. روش های مورد استفاده در این پژوهش متعدد می باشند و با توجه به ماهیت تحقیق، روش های مختلفی در هر بخش استفاده شد. در بخش نظری روش اسنادی و در بخش میدانی روش های پیمایش و همبستگی مورد استفاده قرار گرفت. از مهمترین نتایج این پژوهش می توان به وابستگی عوامل اشاره شده فوق بر دسترسی و تأثیر مثبت یا منفی این عوامل، اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

دسترسی ، شعاع دسترسی ، عوامل حمل و نقل ، معالی آباد ، ملاصدرا