چگونگی الگوپذیری و نیروهای سازماندهنده ی مجموعه های مسکونی در بافت محله ی کلپا همدان و تأثیر آن بر منظر شهری بافت محله

الگوها، برداشتی تجریدی هستند از مفاهیم و ادراکات مشترک انسان های ساکن در فضا و محیط کالبدی که به کمک نمادها، نشانه ها، نیازها و هنجارها تجلی ظاهری می یابند. این الگوها، توده های منفردی به نام مجموعه های مسکونی را که بی هیچ پیوندی با بافت کالبدی موجود و بی هیچ گفتگویی با پیرامون، متشکل از واحدهای یکنواخت، تکراری و همسان، که باعث خدشه در داستان پیوستگی محله شده را قابل درک کرده و فضایی مدرک، ملموس و رها شده از این همه تکرار و همسانی را ایجاد می کند. بنابراین بدون داشتن تصویری روشن از آن مفاهیم و ادارات، داشتن الگویی از هنجار ها و رفتارها ممکن نمی باشد. محله ی کلپا، موضوع مورد مطالعه، محله ای است که هنوز، داستان پیوستگی درون آن خوانده می شود و بیم آن می رود که مورد گسستگی های ناشی از ساخت و سازهای منفعت طلبانه ی سود جویان قرار گیرد. اگر در دخل و تصرف های جدید محله، مجموعه های مسکونی پیوند خورده با بافت کالبدی موجود، به وجود آیند، متشکل از واحدهای مسکونی با شناسه هایی مختص به خود، که برآمده از شیوه های زیستن متفاوت ساکنین آنهاست، ترکیب از توده و فضا دربافت محله به وجود می آورند که تأثیری مستقیم بر ساکنان یا عابران داشته و ساکن یا عابر خود، جزئی از فضای آهنگین که محصول این ترکیب است می گردد. ضرورت شناخت نیروهای سازماندهنده ی مجموعه های مسکونی درون بافت از سویی، شناخت ویژگی های فرهنگی، بومی و تاریخی بافت محله از دیگر سو می تواند ما را به ساخت الگوهای ذهنی رهنمون شود این امر، تعریف دستور زبان و واژگان نظام پیوند مجموعه ها و بافت محله را هموار ساخته و کاریست آنها را برای عینیت بخشیدن به الگوهای ذهنی میسر می سازد.

کلیدواژه ها:

الگو ، الگوپذیری ، نیروهای سازماندهنده ، مجموعه های مسکونی ، محله کلپا